โรคหอบหืดจะมีอาการของผู้ป่วยจะสามารถแปรผันไปเป็นหลายรูปแบบ อาการหอบอาจจะเบากระทั่งหอหนัก อาการหอบในแต่ละครั้งจะไม่เท่ากัน บางคนอาจจะเป็นแค่บางเวลาอาการจะมาๆไปๆ จะกำเริบเป็นครั้งๆ อาการของผู้ป่วยโรคหอบจะมีเสียงหายใจหลายๆกับนกหวีด แน่นหน้าอก บ่างรายก็จะมีอาการไอ หายใจเสียงค่อนข้างดัง ในขณะที่ผู้ป่วยกำลังหอบอยู่นั้น ระบบหลอมลมจะทำงานอยู่ตลอดเวลา ผู้ป่วยโรคหอบต้องมีวิธีดูแลตัวเอง ต้องหลีกเลี่ยงการนอนดึก รวมไปจนถึงต้องหาอาการเสริมที่จะคอยช่วยเรื่องไม่ตื่นกลางดึกมาไว้ สภาพอากาศของผู้ป่วยที่เป็นโรคหอบหืดต้องมีอากาศที่หายใจได้โล่งสะดวกสบาย ผู้ป่วยโรคหอบหืดที่มีอายุเยอะแล้วหรือผู้สูงอายุอาจจะเสียชีวิตจากโรคหอบหืดได้ถ้าหากนำส่งตัวไปโรงพยาบาลไม่ทัน โรคนี้เป็นโรคที่เวลามีอาการกำเริบขึ้นมาเป็นโรคหนึ่งที่ทรมานอย่างมากเลยทีเดียว ถ้าหากเป็นเด็กที่อายุยังน้อยส่วนมากแล้วจะเริ่มมาจาก อากาศของไข้หวัด และมีเสมหะติดอยู่ที่ลำคอ เด็กๆจะไม่สามารถเอาเสมหะออกจากลำคอได้เอง เมื่อปล่อยเวลาให้ผ่านไปเสมหะเกิดก่อนตัวมากขึ้นๆและสะสมเป็นเวลานาน เมื่อพาเด็กไปพบแพทย์ แพทย์จะตรวจอาการของเด็กก่อนและดูว่าเป็นขั้นไหนแล้วถ้าหากว่าเป็นยังไม่มาก ก็อาจจะมีการพ่นยาเพื่อให้ยาไปขยายหลอดลมเพื่อเด็กจะได้หายใจได้สะดวกขึ้น หรือถ้าตรวจพบว่ามีเสมหะเข้าไปเกราะอยู่ที่ปอด นั้นคือขั้นที่หนักแล้วแพทย์อาจพิจารนาถ้าเด็กหายไม่ได้หรือหายใจทางปากแทนแล้ว แพทย์จะมีการเคาะปอดให้เด็ก โดยการเคาะจะต้องใช้ผู้เชี่ยวชาญทางด้านนี้โดยตรงหรือนักกายภาพบำบัดปอดนั้นเอง การเคาะจะนำผ้าพับซ้อนกับให้หนา วางที่หลังของเด็กทำมือเป็นอุ้งและเคาะติดๆกันเพื่อให้เสมหะที่เกาะอยู่หลุดออกไป เคาะเสร็จแล้วก็จะนำเด็กไปเอาสายดูเสมหะออกมาทางจมูก เด็กๆส่วนใหญ่ไม่ชอบการรักษาโดยวิธีนี้เพราะ เจ็บและรู้สึกทรมาน ดังนั้นถ้าไม่อยากให้ลูกน้อยโดยแบบนี้ต้องดูแลอย่าปล่อยให้เสมหะเกาะคอและเวลาที่ลูกน้อยเป็นหวัดอย่าปล่อยทิ้งไว้นานควรรีบพบแพทย์ทันที
